به لطف سایه‌ام | روبرتو خوارز
شعر تر جمه ــ روبرتو خوارز (زادهٔ ۵ اکتبر ۱۹۲۵ و درگذشتهٔ ۳۱ مارس ۱۹۹۵)، شاعر آرژانتینی بود که در کُرنل دورگوی بوینس آیرس به دنیا آمد. خوارز به سرودن «شعر عمودی» شهره بود و در مجموع ۱۴ جلد کتاب شعر منتشر کرد که از شماره‌های ۱ تا ۱۴ نام‌گذاری شده بودند و عنوان کلیشان «شعر عمودی» بود. اولین آنها در سال ۱۹۵۸ و آخرینشان پس از مرگش در ۱۹۹۷ به چاپ رسید. پانزدهمین کتاب او توسط همسرش لورا سرّاتو که خود منتقد و شاعر بود ویرایش شد. شعرهای خوارز مختصر و گاهی رمزآلودند، مانند این بیت: «پشت خدا را می‌جویم». اکتاویو پاز نوشت: «هر شعر روبرتو خواروز تبلور کلامی شگفت‌انگیزی است: زبان به مهره‌ای از نور کاهش یافته است. شاعر اصلی لحظه‌های مطلق». از نظر خولیو کورتاسار، اشعار او «برافراشته‌ترین و عمیق‌ترین شعرهایی است که در سال‌های اخیر به زبان اسپانیایی سروده شده‌اند». آندریاس دورشل «شعر فلسفی» خواروز را «شفاف و در عین حال تاریک» می نامد و «سبکی و شوخ طبعی آن» را می ستاید.
ر
به لطف سایه‌ام
به لطف سایه‌ام
یاد گرفته‌ام فروتن باشم
او با بی‌تفاوتی مرا
بر نیمکت‌های فرسوده،
بر اولین قطار صبحگاهی،
بر دیوارهای به‌هم‌پیوسته‌ی گورستان‌ها
یا در سایه‌های کوتاهِ بیراهه‌ها
که به شهر وفادار نیستند، می‌اندازد.
قاب‌ها مهم نیستند،
حتی کتیبه‌های طبله‌کرده.
سایه‌ام مرا با هر قدم انکار می‌کند،
با هر چاله‌ی گوشه‌ی خیابان مرا سردرگم می‌کند
و به پرسش‌هایم پاسخی نمی‌دهد.
سایه‌ام به من آموخته که سایه‌های دیگر را ازآن خود کنم.
سایه‌ام دقیقاً مرا سر جای خود نشانده است.
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
