باوفا
در ده آرامی زندگی میکنیم
که جاده‌های دراز و دشوار
از آن رهسپار جایی است
آلوده به خون و اشک
ما پاکیم.
شب‌ها گرمند و آرام
و ما برای عاشقان
این وفای گران‌بهای یگانه را،
که امید زیستن است،
نگه می‌داریم
۱۹۱۷ــ از دفتر «وظیفه و دلهره»
باوفا | پل الوار
در ده آرامی زندگی میکنیم / که جاده‌های دراز و دشوار / از آن رهسپار جایی است / آلوده به خون و اشک / ما پاکیم. / شب‌ها گرمند و آرام / و ما برای عاشقان / این وفای گران‌بهای یگانه را، / که امید زیستن است، / نگه می‌داریم
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
