مزمور | پل سلان

پل سلان (متولد ۲۳ نوامبر ۱۹۲۰، سرنائوسی، روم [در حال حاضر چرنوفسی، اوکراین] – درگذشتهٔ ۱ مه ۱۹۷۰، پاریس، فرانسه) شاعری بود که اگرچه هرگز در آلمان زندگی نکرده بود، اما پس از جنگ جهانی دوم یکی از قدرتمندترین و احیاکننده‌ترین صداهای ادبیات این کشور را به نمایش گذاشت. شعر او از نظر سبکی تحت تأثیر سوررئالیسم فرانسوی و موضوع آن تحت تأثیر غم و اندوه او به‌عنوان یک یهودی بود. زمانی که رومانی در جنگ جهانی دوم تحت کنترل نازی‌ها قرار گرفت، سلان به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد و والدینش به قتل رسیدند. سلان پس از کار از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۷ به‌عنوان مترجم و خوانندهٔ ناشر در بخارست، به وین نقل مکان کرد و در آنجا اولین مجموعه شعر خود را به نام «شن از اورن» (۱۹۴۸) منتشر کرد. شعر او از همان ابتدا با ادراک خیالی از وحشت و آسیب‌های واقعیت و با اطمینان از تصویر و عروض مشخص می‌شد. سلان در سال ۱۹۴۸ در پاریس اقامت گزید، ــ جایی که قبل از جنگ به طور مختصر پزشکی خوانده بود ــ، او در مدرسهٔ «اکول نرمال» در مورد زبان سخنرانی کرده و شعرهای فرانسوی، ایتالیایی و روسی و همچنین شکسپیر را به آلمانی ترجمه می‌کرد. جلد دوم اشعار او،«خشخاش و خاطره» (۱۹۵۲)، شهرت او را در آلمان غربی تثبیت کرد و هفت جلد شعر از جمله «نیروی نور» (۱۹۷۰) از وی به چاپ رسید. کامل ترین ترجمهٔ انگلیسی آثار او «گفتار مشبک» و «اشعار برگزیده» (۱۹۷۱) هستند. مرگ او به دست خودش رخ داد.