پاييزِ اشکآلود | آنا آخماتووا

شعر جهان ــ پاييزِ اشك آلود / چون بيوهاى سياهپوش / سراسر قلبش تيرهوتار است... / كلام يارش را به خاطر مىآورد، / و پيوسته اشك مىريزد، / تا آنگاه كه برفى آرام
غمگسارش شود، / بر خستگى و غمش بنشيند... / براى از ياد بردن دردها / و فراموش كردن خاطرات / كم نيست اگر، از زندگى گذشت.
پاييزِ اشکآلود
پاييزِ اشکآلود
چون بيوهاى سياهپوش
سراسر قلبش تيرهوتار است…
كلام يارش را به خاطر مىآورد،
و پيوسته اشك مىريزد،
تا آنگاه كه برفى آرام
غمگسارش شود،
بر خستگى و غمش بنشيند…
براى از ياد بردن دردها
و فراموش كردن خاطرات
كم نيست اگر، از زندگى گذشت.
Заплаканная осень, как вдова
В одеждах черных, все сердца туманит…
Перебирая мужнины слова,
Она рыдать не перестанет.
И будет так, пока тишайший снег
Не сжалится над скорбной и усталой…
Забвенье боли и забвенье нег ــ
За это жизнь отдать не мало.
