یک تکه گوشت | فرانسیس پونژ

شعر جهان ــ هر تکه گوشتی یک کارخانه‌ست، به نرم‌کردن و فشرده‌سازی خون. / لوله‌وار، کوره‌هايی مشتعل، انباره‌هايی پهلو‌به‌پهلو، راننده‌های بی‌شمار، لايه‌های چربی، / جوشان و داغ بيرون می‌زند بخار. آتشی تيره يا روشن می‌سوزد. / جريان گسترده‌‌ی تراوش زرداب از ميان چرک و تفاله. / و هنگامی‌که شب فرومی‌افتد همه چيز به سرد می‌گرايد، مرگ می‌رسد از راه. / اگر پوسته نبندد واکنش‌های شيميايی ديگری رخ می‌دهد، پخش بوهای طاعونی.