جاودانگی | آرتور رمبو

جاودانگی

بازش یافته‌اند
چه‌چیز را؟ ــ جاودانگی
دریایی‌ست
معبرِ خورشید

جانِ دیده‌بان
زمزمه می‌کنیم اعتراف را
به شب که چنان تهی‌ست
و به روزِ آتشین

از رأیِ انسان‌ها
از شورِ مشترک
آن‌جا که رها می‌شوی
و پرواز می‌کنی در آن

زیرا تنها از شما
نسیم‌های اطلسین
تکلیف می‌دمد
بی‌آن‌که بگوییم: سرانجام

آنجا هیچ امیدی نیست
هیچ جنبنده‌ای
علم و صبر
عذاب قطعی‌ست

بازش یافته‌اند