به اورفه | راینر ماریا ریلکه

شعر جهان ــ جهان، خود اگر به شتاب، / و چون پیچه‌ی دود دگرگون شود، / هر آن فرجام‌یافته، / به‌سوی سرآغازِ کهنِ خویش بازمی‌گردد. / بااین‌همه، آن نوای نخستین تو، / ای چرب‌دست خدای چنگ‌نواز! / فراسوی هر آن روند و رویداد / پایدار می‌ماند. / رنج‌ها هنوز هم ناشناخته‌اند، / و عشق هم‌چنان ناآموخته، / و آن‌چه مرگ از ما درمی‌رباید، / هنوز در حجاب. / تنها او، ترانه بر بالای زمین است که / تطهیر می‌کند و شادی می‌بخشد.