نیمه راهِ زندگی | فردریش هُلدرین

شعر ترجمه: «نیمه راه زندگی» به قانون مرگ از نگاهی شخصی می‌نگرد، از نگاه فرد. که در یگانگی خود دریغ می‌خورد که روزی از زر آفتاب و زمزمه‌ی آب محروم خواهد شد، سینه‌اش خنکای نسیم صبحگاهی را حس نخواهد کرد و درِ شادی و امید، و اندیشه و کوشش به رویش بسته خواهد شد. شناخت عنایتی است که نصیب انسان شده است و هم‌زمان نفرین اوست، از جمله با نظر به مرگ. «نیمه راه زندگی» این هر دو احساس را با هم دارد.