چکامه‌ای برای موسیقی
مگر آیا تنها خاکیانند که آن روح‌انگیزترین و ناب‌ترین شادی،
آری، مگر آیا تنها آنانند که شادیِ موسیقی را می‌چشند؟
و نه نیز ساکنانِ ستارگانِ بربط؟
یا آپولون‌هایِ دیگر دنیاهایِ پیرامون؟
و راستی آیا ما تنها با گوناگونی نواخت،
و افت و اوج نفس است که از دلِ قالب‌ها،
آوای‌های زنده را به در می‌آوریم؟
و آیا آنان که به خوشایندِ خاطرشان نواگر شدیم،
آری، تنها همانانند که صدایی برای سرود دارند؟
و هیچ نیستند دیگرانی نیز که به هم‌خوانیِ طنین‌های جادویی،
گام و آهنگ را آفریده باشند؟
به خطا مپندارید! از کجا می‌دانید آیا که در سوسوی هر ستاره،
موسیقی شادی برنمی‌افشاند؟
و در هر اختر، بی‌شمار آوای هم‌آهنگ طنین برنمی‌دارد؟
و لبانی تابان و سرودخوان، شور در دل‌ها نمی‌افکنند؟
و بسا جویباران
هم‌راه با نوای دشت و نیِ باد زمزمه سرنمی‌دهند؟
و در اجتماع هم‌سرودانی هزارگانه،
تندر توفان با دریای جهانی هم‌آوا نمی‌شود؟
به خطا مپندارید! تنها نه در دل ستارگان که در سراسر سپهر،
شادی برمی‌فشاند موسیقی!
