صداهای شبانه | کنراد فردیناند مایر
شعر ترجمه: کنراد فردیناند مایر (۱۸۹۸-۱۸۲۵) نویسنده‌ی اشراف‌زاده‌ی سوئیسی در شعرهای خود در زمینه‌ی رئالیسم توفیقی دل‌پذیر داشت. دقّت باریک‌بینانه‌ی او در بازپروری واقعیت از این ره‌گذر از بیان زشتی‌های ستوه‌آور عصر آغاز صنعت معافش می‌داشت، که در رفتاری گزینشی او را به بازپروری زیبایی‌هایی نمادین، و فرصت‌ها و مجال‌های کوتاه اما شخصیِ زندگی برمی‌انگیخت.
صداهای شبانه
ای شوق شاعرانه، صداهای شبانه را برای من بازبشمار،
آن صداها را که به گوش این خسته‌ی بیدار راه می‌یابند!
«نخست عوعوی آشنای سگ نگهبان!
سپس زنگِ پاس‌شمارِ ساعت
پس آن‌گاه گفت‌وگوی دو ماهی‌گیر، در ساحل.
پس از آن؟ هیچ،
مگر آن صداهای گنگ و وهم‌آگینِ سکوتِ ناشکسته،
هم‌چون نفس‌های سینه‌ای جوان،
یا زمزمه‌ی جویباری آرام،
یا ضربه‌ی خفه‌ی پارو بر آب،
و پس آن‌گاه، صدای از گوش پنهان‌مانده‌ی پای خواب.»
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
