reference: https://www.pinterest.com/pin/8655424280736421/
شعر جهان ــ آن سکستون (متولد ۹ نوامبر ۱۹۲۸ – درگذشتهٔ ۴ اکتبر ۱۹۷۴) شاعری آمریکایی بود که به خاطر اشعار بسیار شخصی و اعتراف‌گونه‌اش شناخته می‌شود. او در سال ۱۹۶۷ برای کتاب «زندگی کن یا بمیر» جایزهٔ پولیتزر شعر را دریافت کرد. اشعار او مفصّلاً به مبارزهٔ طولانی‌اش با اختلال دوقطبی، تمایلات خودکشی و جزئیات صمیمانه‌ای از زندگی خصوصی‌اش، از جمله روابط با همسر و فرزندانش که مورد آزار جسمی و جنسی قرار داده بود، می‌پردازد.

زرد

وقتی خورشید را
دوباره روشن کنند، بچه‌ها را
زیر آفتابش می‌کارم، با کبریتی
روحم را روشن می‌کنم و می‌گذارم آواز بخواند،
مادرم را صابون‌مالی می‌کنم، موهای بی‌طراوتم را
تمیز می‌کنم، قرض‌های سنگین همسایه‌هایم را می‌پردازم،
شعری به نام «زرد» می‌نویسم و لب‌هایم را
پایین می‌آورم و آن را سر می‌کشم،
قاشق قاشق حرارت می‌خورم و همه
به خانه می‌آیند و با بال‌هایشان
بازی می‌کنند و سیاره از این همه خنده
به لرزه می‌افتد و هیچ جا هیچ زهری پیدا نمی‌شود،
آسمان طاعون نمی‌گیرد و همه
دستپخت مادرشان را می‌خورند
و هیچ وقت نمی‌میریم، هیچ کدام‌مان. زندگی خواهیم کرد.
مگر نه؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *