لذتِ تابستانی؛ آندرس زورن

لذتِ تابستانی؛ آندرس زورن

آندرس زورن. متولد ۱۸۶۰ در مورا (سوئد)، درگذشته‌ی ۱۹۲۰ در همان‌جا. لذت تابستانی، ۱۸۸۶. آبرنگ روی کاغذ. ارتفاع ۷۶، عرض ۵۴. مجموعه‌ی شخصی

صحنه کیفیتی چنان رئالیستی دارد که گویی به تماشای عکسی نشسته‌­ایم. زنی با لباس‌های بابِ روز سال‌­های آخر قرن نوزده بر اسکله­‌ی چوبی کوچکی دامن برگرفته است و آماده ایستاده است تا قایق کوچک پیش آید و او را سوار کند. خوب که نظر کنیم، چهره‌­ی قایقران آشنا به نظرمان می‌­آید، اگر عکس‌­هایی از زورن دیده باشیم؛ قایقران با کلاهِ حصیری بر سر اگر هم خود زورن نباشد، بی‌­شباهت به او نیست. درست است که تابستان است اما تو گویی آسمان بار دارد و ابری­ست. در ترسیم آب چنان دقتی در کار شده است که با تمام وجود حس می‌­کنیم هنرمند رج­‌به‌­رج موج‌­های ریز را تا بی‌­کران خود خلق کرده است. زورن یکی از مهم‌­ترین هنرمندان سوئدی­ست. شهرتِ بین‌­المللی­‌اش بیش از هر چیز نشان­‌دهنده‌­ی جهان­‌وطن بودن اوست. به‌­رغمِ این، او در همه‌­ی آثارش اساطیر و فرهنگ و سنن اسکاندیناوی را بازتاب می‌­دهد ــ البته مگر تک­‌چهره­‌های استادانه‌­اش از مشاهیر جهان، ازجمله اسکار دوم پادشاه سوئد و تئودور روزولت رئیس­‌جمهور آمریکا. زورن به حکاکی و مجسمه­‌سازی نیز اشتغال داشت اما بیش از هر چیز به سبب نقاشی­‌های سبک­‌بالانه و طبیعی‌­اش آوازه دارد که او را در شمار امپرسیونیست‌­ها جای می‌­دهد. او هم با رنگ و روغن کار می­‌کرد هم با آبرنگ، اما به‌­ویژه آبرنگ­هایش بسیار معروف است. در اواخر عمر جایزه‌­ی شعر بلمن را بنیاد نهاد که اکنون نیز به بهترین شاعر سوئدی اهدا می­‌شود و بزرگ­ترین و معتبرترین جایزه­‌ی شعر در سوئد است.

بوشه؛ شیله؛ کرویر؛ مانه