آرش اخوت

خوار و مادر اصفهان!
بیستون بارو ــ آدمهای چهارباغ بهنظر من رومانتیک و حتا کمی لوس است. ماجراها عادیست (تا اینجا مشکلی نیست) اما بهشکلی معمولی و محافظهکار هم روایت میشود. جز ایدهی داستانپردازی با آدمهای واقعی در مکانهای واقعی، چالش یا جسارتی در فرم نیست انگار. آدمهای چهارباغ جوری روایت میشود که بهجایی برنخورد و برای همین بهجایی برنخوردن هم است شاید که...