حمید فرازنده

حمید فرازنده، نویسنده، مترجم و منتقد ادبی و هنری، در سال ۱۳۷۹ با ترجمه‌ی اشعار انیس باتور شاعر ترکیه‌ای به کار ادبی شروع کرد. در سال بعد ترجمه‌اش از اشعار یورگو سفریس، شاعر یونانی منتشر شد. و در سال‌های بعد یک دفتر شعر از ویلیام بلیک، کتاب شعر «پرتره‌ی خود در آینه‌ای محدب» اثر جان اشبری، و بعد به همراه محمدرحیم اخوت دو‌ کتاب ترجمهٔ شعر یکی از تد هیوز و دیگری از امیلی دیکنسون روانه‌ی بازار شد. جز این، دو‌ کتاب تألیفی در فرم جستار به نام‌های «بگویید چه دیدید؟» و «دیگر چه دیدید؟» از او منتشر شده است. کتاب «خیابان یک طرفه» اثر والتر بنیامین هم در همان ایام به قلم او ترجمه و منتشر شد. مقالات مختلفی از او در نشریات گوناگون داخل و خارج از کشور منتشر شده است.

reference: https://www.google.com/url?sa=i&url=https%3A%2F%2Ffanuus.ir%2Flibrary-tag%2F%25D9%2585%25D8%25AC%25D9%2584%25D9%2587-%25D8%25AC%25D9%2586%25DA%25AF-%25D8%25A7%25D8%25B5%25D9%2581%25D9%2587%25D8%25A7%25D9%2586%2F&psig=AOvVaw0yRt3-x3jhr7edjjbHQ1xq&ust=1736170406475000&source=images&cd=vfe&opi=89978449&ved=0CAMQjB1qFwoTCLDI1_TY3ooDFQAAAAAdAAAAABAE

جُنگ اصفهان؛ آنچه رفت، آنچه ماند

دفتر پانزدهم بارو ــ گفتیم جُنگ اصفهان، درضمن، در واکنش به ادبیات متعهّد، و به‌خصوص نوع رئالیسم سوسیالیستی‌اش تشکیل شد. این، سال‌هایی بود که کم‌کم ترجمه‌های رمان‌ها و داستان‌های غربی داشت در می‌آمد، و اصحاب جُنگ هم که خود در جوانی مراوداتی با حزب توده داشتند، متوجّه شدند که جهان دارد به راهی دیگر می‌رود و ما سر در راهِ...

گلشیری، هم‌سوگند با حروفیون

ادبیات برای گلشیری یعنی همه‌چیز. و این خیال به تدریج برای او تبدیل به یک وسواس ذهنی شد، همان‌گونه که برای پروست نیز چنین  بود. گلشیری می‌گفت به گذشته برگردیم تا بفهمیم چرا و چگونه امروزمان چنین است.

شعری که کفارهٔ گذشته است

شعری که کفارهٔ گذشته است

گفتیم که عشق برای شاملو رخدادی است که در حضیض نومیدی روی نشان می‌دهد؛ نومیدیِ حاصل از یک گذشته‌ی تلخ. اما شاملو می‌داند که هیچ‌چیز، حتی عشق، نمی‌تواند آن گذشته را تلافی کند، وگرنه شعری زاده نمی‌شد. شعر تلافی آن گذشته نیست؛ کفاره‌ی آن است. در معنای الهیاتیِ کلمه، بنیامین گفته بود هرچقدر هم که بعدتر خودت را برسانی، این...

نقد داستان مهم نوشتهٔ زهرا خانلو

هیچ‌چیز مهم نیست، مگر…

بی‌ستون بارو ــ روایت در داستان «مهم» اگرچه به شیوه‌ی سوم شخص محدود است، اما دیدگاه راوی بین زن و مرد در رفت و آمد است. و این از حیث ساختاری بسیار حائز اهمیت است: نویسنده اول راوی را نزدیک به زن می‌نشاند، اما بعد روایت از دیدگاه مرد داستان روایت می‌شود و بعد دوباره هرکجا لازم شد بین دو...

reference: https://www.google.com/url?sa=i&url=http%3A%2F%2Fzohrerouhi.blogspot.com%2F2010%2F05%2Fblog-post_12.html&psig=AOvVaw3pBbotJ3OP0E0O7vE0oteK&ust=1742543901028000&source=images&cd=vfe&opi=89978449&ved=0CAMQjB1qFwoTCNCMroWYmIwDFQAAAAAdAAAAABAR

سفر به گرداب حافظه

بی‌ستون بارو ــ در داستان‌های اخوّت فضاهای شهری شخصیت کاراکترها را شکل می‌دهد. از سوی دیگر، همین فضاهاست که پس از پایان داستان در ذهن خواننده به یاد می‌ماند ـــ با اندوه، تأسف، و با خشم، و گاهی با اشتیاق. این است که شهر در بسیاری جاها خود یک شخصیتِ فراری در گرداب‌های حافظه است. این داستان‌ها با لمس شکاف‌های...

نقاشی‌های پوربهرامی نقاشیِ ترانه‌های هنوز فراموش نشده، و نیز سعادت‌های هنوز به چنگ نیامده، بخار شده است.  انگیزه‌ی نقاش چه بسا دقیقا از همین لحظه‌ی پر ابهام سرچشمه می‌گیرد: در همین نقطه که نمی‌دانیم آیا این گذشته است که به زمان حال احضار شده، یا این نقاش و ماایم که به گذشته پر کشیده‌ایم، و می‌خواهیم اشتباهات گذشته را جبران کنیم، گذشته را رستگار کنیم؟ این را می‌گویم زیرا در این رشته از کارهای نقاش به دو سه تا تابلو برمی‌خوریم که در بافتارِ ملانکولیک بوم، در گوشه‌ای به صورتی شبهِ کولاژ، گاهی دختربچه‌ای با پیراهنی قرمز-در تضاد با رنگ تیره‌ی حاکم بر تابلو ــ به سوی نقاش یا ما نگاه می‌کند و زیباترین لبخند جهان را بر لب دارد، یا در تابلویی دیگر چند پسر بچه بر گرده‌ی گاومیشی در آب رودخانه شادی‌کنان غوطه‌ورند. هر کدام از این رفت و آمدهای بین گذشته و حال هم که باشد، نوسانی از این آمد و شد در هر تابلو رسوب کرده است، تا جایی که رفته رفته با فضاهایی روبرو می‌شویم که مرز بین انسان و گاومیش، و در بُعدی گسترده‌تر مرز بین جاندار و بیجان، یا انسان و محیط  زندگی خود محو می‌شود.

گذار مشقت‌بار از مدرنیسم

روزن بارو ــ نقاشی‌های پوربهرامی نقاشیِ ترانه‌های هنوز فراموش نشده، و نیز سعادت‌های هنوز به چنگ نیامده، بخار شده است.  انگیزه‌ی نقاش چه بسا دقیقا از همین لحظه‌ی پر ابهام سرچشمه می‌گیرد: در همین نقطه که نمی‌دانیم آیا این گذشته است که به زمان حال احضار شده، یا این نقاش و ماایم که به گذشته پر کشیده‌ایم، و می‌خواهیم اشتباهات...

ابوالقاسم سعیدی

ابوالقاسم سعیدی، شصت سال و بیشتر کار هنری

روزن بارو ــ نقاشی‌های سعیدی متعلق به آن  سبکی است که بی‌ژرفاییِ سطح نقاشی را پذیرا می‌شود، اما رمز و رازی متافیزیک به آن می‌افزاید.  تاریخ معماری ایرانی-چه پیش از اسلام، چه بعدتر-  در اینجا نقش مهمی ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که سعیدی سطح نقاشی را به عنوان یک آزمون ترکیب‌بندی می‌بیند که پس از هنر کلاسیک به فراموشی...

مسیر جان‌خراشِ گذار

مردان گرگ مردان‌اند. به‌عبارت دیگر مرد شدن یک روند اجتماعی است. زنانگی به‌خودی‌خود هست، اما مردانگی تفویض‌شدنی است. به همین خاطر هرلحظه در معرض خطر پس‌گرفته شدن است. چیزی که در این میان نباید از یاد برد این است که پراتیک فرهنگیِ سیستم مبتنی بر استثمار با رودررو قراردادن جنسیت‌ها، تفاوت‌های اجتماعی و فرهنگی زنان و مردان را برجسته می‌کند. حال آنکه...

دیرماندگیِ بهمن محصص

محصص همان گونه که خود نیز بارها اعتراف کرده بود، دیر به دنیا آمده بود. حقیقتی تلخ‌تر: بهمن محصص در شرایطی شروع به کار هنر کرد که پشت سرش کسی را نداشت.

کارهای خاکی مارکو گریگوریان

مارکو از همان سال‌های کودکی به همراه خانواده‌اش به طور پیوسته در کوچ و تبعید از کشوری به کشور دیگر، و از شهری به شهر دیگر بوده است. تاثیر این آوارگی در تمام دوره‌های کاری او مشهود است. شاید یکی از عللی که در کارنامۀ او این‌قدر زیاد با تنوعِ سبک و مصالح کاری رو‌به‌رو می‌شویم، ریشه در این نبودِ...