میلاد روشنی پایان، متولد ۴ آبان ۱۳۶۴ در همدان، دانشجوی دکترای فلسفه‌ی غرب در دانشگاه بهشتی تهران و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد فلسفه‌ی هنر از دانشگاه هنر تهران و نیز دارای مدرک دکترای دندانپزشکی از دانشگاه علوم پزشکی همدان است. نخستین متن‌های او در اوایل دهه‌ی هشتاد در روزنامه‌های «شرق» و «اعتماد» منتشر شد و اوایل دهه‌ی نود برای نشریاتی همچون «سینما و ادبیات»، «کتاب ماه فلسفه»، «کیمیای هنر» و چندین نشریه‌ی دیگر مقاله‌هایی در حوزه‌ی سینما، فلسفه و ادبیات می‌نوشت. نخستین کتاب تألیفی او «سینما و مرگ: جستاری در نامیرایی و تصویر» را سال ۱۳۹۷ انتشارات ققنوس منتشر کرد و یک سال بعد در سی‌وهفتمین دوره‌ی کتاب سال ایران شایسته‌ی تقدیر شناخته شد. دومین کتابش «اتوپیا در رمانتیسم سیاه» جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا را نیز سال ۱۴۰۱ انتشارات ققنوس منتشر کرد. رمان او با عنوان «در اهمیت مرگ بی‌مورد آقای بادیاری» نیز در سال ۱۴۰۲ در نشر چشمه منتشر شد. او سابقه‌ی تدریس و سخنرانی‌های متعددی دارد که مهمترین آنها سخنرانی به زبان انگلیسی در کنفرانس «بازصورت‌بندی مدرنیسم» در دانشگاه کمبریج و نیز سخنرانی به زبان انگلیسی در پنجمین کنفرانس بنیاد آلن پو است که در آوریل ۲۰۲۲ در شهر بوستون امریکا برگزار شد.
بی‌ستون بارو ــ چند خطی دربارهٔ جعفر پناهی و سینمایش: در زمانه‌‌ی گرگ وقتی یک فیلمساز گام‌های معلقِ لک‌لک‌ِ سینمای هنری را رها می‌کند و قصد می‌کند تا سینما را بدل به نوعی مسئولیت اخلاقی و سیاسی برای پیش‌برد مبارزه‌ای همه‌فهم کند، ناچار است به وداعی تراژیک با هنر بزرگ نیز تن دهد. به این ترتیب او می‌تواند خود را...
بی‌ستون بارو: حالا سوال اینجاست که اساساً جمهوری اسلامی در دورانی که، از سر هراس و فریب، برای پنهان کردن ضعف‌هایش به سوءاستفاده از احساسات وطن‌پرستانه‌ی مردم نیاز دارد، چرا نباید به سراغ چنین اثری برود؟ آن هم اثر نویسنده‌ای که در مکتب غرب‌ستیزی جلال درس آموخته بود، و پس از انقلاب، از افتخارِ لچک‌گذاشتن گفته بود و در بقیه‌ی...
کلمات را شما جستجو کنید، متن ها را ما پیدا میکنیم.
