سرشار، / به لب از میوه‌های سبکبار / آراسته، / به هزاران گل رنگارنگ. / پرشکوه، / در آغوش آفتاب. / بهروز، / از یک پرندهٔ دست‌آموز. / شادان، / از یک قطرهٔ باران. / زیباتر، / از آسمان بامداد پگاه، / باوفا...

سیر سکوت / از دستانم به دیدگانت / و در زلفانت / که دختران جگنی در آن / به آفتاب تکیه می‌دهند / لب می‌جنبانند / و به سایهٔ چهار برگ امکان می‌دهند / که دل گرم خویش از خواب سیراب کنند

در ده آرامی زندگی می‌کنیم / که جاده‌های دراز و دشوار / از آن رهسپار جایی است / آلوده به خون و اشک / ما پاکیم. / شب‌ها گرمند و آرام / و ما برای عاشقان / این وفای گران‌بهای یگانه را، / که امید زیستن است...

بر پلک‌های من ایستاده، / موهای او در موهای من آمیخته، / به شکل دست‌های من است، / به رنگ چشمان من است، / در سایهٔ من محو می‌شود، / همانند سنگی در هوا / چشمانش همیشه باز است / و نمیگذارد که بخوابم / رؤی...

چه کار می‌شد کرد؟ گزمه بر در بود، / چه کار می‌شد کرد؟ در خانه زندانی بودیم، / چه کار می‌شد کرد؟ راه کوچه بسته بود، / چه کار می‌شد کرد؟ شهر به زانو درآمده بود، / چه کار می‌شد کرد؟ مردم شهر گرسنه بودند،...

روی اجسام نورافشان، / بر زنگ‌های رنگ‌ها، / روی حقیقت جسمانی، / نام ترا می‌نویسم. / بر کوره‌راه‌های بیدارگشته، / بر راه‌های باز به هر سو، / بر میدان‌های طغیانی، / نام ترا می‌نویسم. / روی چراغی که روشن ...

ما تنها به سوی هدف نخواهیم رفت / دو به‌دو می‌رویم. / و چون دو به‌دو همدیگر را می‌شناسیم، / همه همدیگر را خواهیم شناخت، / ما همه همدیگر را دوست خواهیم داشت / و فرزندان ما / به افسانهٔ سیاه گریهٔ مرد تن...

در انتهای غم همیشه پنجره‌ای باز است، / پنجره‌ای روشن. / رؤیای بیداری همیشه هست: / آرزویی برآوردنی، گرسنگی رفع‌کردنی، / دلی سخاوتمند، / دستی درازشده، دستی باز، / چشمانی متوجه، / یک زندگی، زندگی شریک‌شد...

اوژن گرن‌دل، که در شعر نام پل الوآر بر خود نهاده، به سال ۱۸۹۵ در شهر سن‌دنی، شمال پاریس چشم به جهان گشود و در سال ۱۹۵۲چشم از جهان فروبست. او در خانوادهٔ فقیری پا به جهان گذاشت، تحصیلات دورهٔ ابتدایی ر...