آبادان نعل اسبی محاصره بود و چنان بیم سقوط می‌رفت که فرمانده گردان لجستیک یک بیلرسوت گریس گریسی همیشه زیر تختش بود تا به محض سقوط آبادان آن را بپوشد بلکه به عنوان کارگر پالایشگاه در فهرست اسرای صلیب س...

تق‌و‌پوق‌ دارکوبی که به جان سپیدار افتاده بود همراه با تیغه نوری که در سینه‌کِش تپه از نیمدری به اطاق

خانلر گرچه وقتی داشت پیاز را کنار می‌گذاشت سرش توی بشقاب می‌رفت و برمی‌گشت ولی پیدا بود که در ماضی

بازعلی درست روزی که قرار بود با پرواز دو بعدازظهر برم اهواز تا ساعت شش در مراسم رونمایی کتابم شرکت

یادداشت‌های یک لاابالی پیکان قراضه‌ای با پنج‌شش متری خطِ ترمز بغل پارکومتر و پیش پایم طوری توقف می‌کند که اشرف

هفت خاج رستم [نسخهٔ صوتی با صدای نویسنده] کنون زین سپس هفت‌خوان آورم سخن‌های نغز و جوان آورم فردوسی  

ژان والژان   یدی که دیر کرد راستش دوبه‌شک شدم نکنه نیاد اون هم وقتی دیروز تو قهوه‌خونه خاطرجمع گفت:

ده سوخته   راستی راستی نه شیر شتر و نه دیدار گراز! حالا دیگه وقتی با این ریش سفیدم می‌گم

بازیافت   …کله سحر یه دکل عوضی که قالچاقکنه دکتر صداش می‌کرد و بابت هر دست و پایی که می‌شکست

مرضیه یک خجالت بکش مختار! طوری تخت را بغل کرده‌ای که گمونم واسه این‌که بدونی بیرون چه خبره به جای

مرحبا بچه عرب‌ها!     با آن که صنم هم که داشت توی آینه صورتش را با روغن بادام چرب

ما و این میر نوروزی   اگر پروتاگوراسِ یونانی — متولد عهد بوق — معلمِ دوره‌گرد حکمت بود؛ آقای هوشنگ

رعنا     …هی از زیر لحاف و با اون صدایی که انگار داره از ته چاه می‌آد هی مشت

رعنا از آن دسته داستان‌های یارعلی پورمقدم است که در آخرین سال‌های عمر نوشت یا بازنوشت و خواند. در این قطعه می‌توانید صدا، دقیق‌تر بگوییم، اجرای او از این داستان شنیدنی را بشنوید. این داستان را او در د...

صدای یارعلی پورمقدم را می‌شنوید که یکی از «یادداشت‌های یک لاابالی» را می‌خواند. او گهگاه یادداشت‌هایی همچون این یادداشت می‌خواند و روانهٔ جهان می‌کرد. طنین صدای او، طنز خواندنش، همچنان شنیدنی‌ست و راه...

یه رگ غیرتی دارم که همین‌جا پشتِ گوشمه که اگه شروع کرد به تک‌وپوک دیگه نه جناغ پلنگ می‌شناسم و نه کام نهنگ و اشکبوس که هیچ، شغاد آهنین‌قبا هم که باشه و مو اسیر چاه تا به درخت ندوزمش ولش نمی‌کنم.

گفتم: گذشته زغال گداخته‌ایه که سال‌هاست به سق‌ام چسبیده و نمی‌تونم تفش کنم. گفت: بگی شاید تونستی قورتش بدی. گفتم: به قول ایوب گفتنی: کاش کسی بود مرا می‌شنید! گفت: خیلی دوستش داشتی نه؟ گفتم: این‌قد...