پرنده‌ای در دستانم | مارینا تسوتایوا

شعر جهان ــ الکساندر بلوک، شاعر غنایی، نویسنده، روزنامه‌نگار، نمایشنامه‌نویس، مترجم و ادیب روسی بود که در سال ۱۸۸۰ در سن‌پترزبورگ روسیه در خانواده‌ای روشنفکر به دنیا آمد. او بعد از جدایی والدینش در عمارت اقوام اشرافی خود زندگی کرد و در آنجا با فلسفهٔ ولادیمیر سولوویوف و شاعران گمنام قرن نوزدهم، فئودور تیوتچف و آفاناسی فت آشنا شد. این آشنایی بر آثار اولیهٔ او که در کتاب Ante Lucem جمع‌آوری شد، تأثیر گذاشت. بلوک از طرفداران انقلاب ۱۹۰۵ روسیه بود و در آخرین دوره از زندگی خود بر مضامین سیاسی تأکید می‌کرد و در مورد سرنوشت مسیحایی کشورش تأمل می‌نمود. (در آثاری مانند قصاص، ۱۹۱۰-۱۹۲۱؛ رودینا، ۱۶-۱۹۰۷؛ سکاها، ۱۹۱۸). او به‌طور کاملاً غیرمنتظره‌ای، انقلاب اکتبر را به عنوان راه‌حل نهایی این آرزوهای آخرالزمانی پذیرفت. شعر او، «دوازده»، که در سال ۱۹۱۸ سروده شد، ۱۲ گارد سرخ را در هرج‌ومرج خشونت‌آمیز جنگ داخلی روسیه توصیف می‌کند که به حواریون تشبیه شده‌اند، در حالی که "عیسی مسیح،‌پیشاپیش آن‌ها می‌رود. نیکولای بوخارین بلوک را به‌عنوان "شاعری با قدرت فوق‌العاده که شعرش به یک اثر تاریخی سر می‌زند، تحسین کرد، اما افزود که "او تصور می‌کرد که با علامت صلیب قادر است تصویر انقلاب در حال ظهور را برکت دهد و در عین حال آن را نابود هم کند، اما بی‌آنکه حرف آخرش را بزند، هلاک شد». در سال ۱۹۲۱ بلوک از انقلاب روسیه ناامید شده بود و سه سال بود که شعری نگفته بود. او به ماکسیم گورکی شکایت کرد که "ایمانش به خرد انسانیت" به پایان رسیده‌است و به دوستش کورنی چوکوفسکی توضیح داد که چرا دیگر نمی‌تواند شعر بنویسد: "همه صداها متوقف شده‌اند. نمی‌شنوی که دیگر صدایی وجود ندارد؟». بلوک در عرض چند روز بلوک به آسم مبتلا شد. او قبلاً به بیماری اسکوربوت نیز مبتلا شده بود. پزشکانش درخواست کردند که او برای معالجه به خارج از کشور اعزام شود، اما اجازهٔ خروج از کشور به او داده نشد. ماکسیم گورکی در این راه وساطت کرد اما سرانجام بلوک در ۷ آگوست از دنیا رفت. شعر «پرنده‌ای در دستانم» را ماریا تسوتایوا در رثای او سروده است.