شانه‌ای سربی
سیبی سبکبال
به دوش کشیده‌ام تابوت‌ات را
و خاکستر‌ت را نوازش کرده‌ام
شب شغال‌های سرخ‌چشم
پنهان می‌کند
سرچشمه‌ی شب‌های مرا
محکوم‌ام می‌کنی به ادامه‌ی زندگی
به‌شرط نبرد، و بی‌هیچ انعطاف
آنچه می‌گویی آیا ناب است و تقلیل‌ناپذیر
و هیچ نشان شومی در کار نیست؟
