ترانه‌ی بیگانه | ادمون ژبس

شعر جهان ــ در جستجوی مردی هستم / که نمی‌شناسمش / که هرگز اینچنین من نبود / جز از آن هنگام که جستجویش می‌کنم. / چشم‌های مرا دارد، دستان مرا / یکسره همین اندیشه‌ها را / در تکه‌پاره‌های شناورِ زمان؟ / فصلِ هزاران کشتی‌شکسته / دریا دست می‌کشد از دریا بودن / آب یخینِ گورها شده است. / اما دورتر، چه کسی می‌داند دورتر کجاست؟ / دخترکی پساپس می‌رود و می‌خوانَد / و شب حکم می‌رانَد بر درختان / همچون شبانی در میان گوسفندان. / بزدایید تشنگی را از دانه‌ی نمک! / که با هیچ شرابی سیراب نمی‌شود / به شوربختیِ سنگریزه‌ها، / دنیایی در عذاب است: / همچون من، متعلق به هیچ‌کجا بودن