رساله‌ی بی‌نشان | تادئوش روژه‌ویچ

تادئوش روژه‌ویچ، شاعر، نویسنده، نمایشنامه‌نویس و مترجم لهستانی (متولد ۹ اکتبر ۱۹۲۱ و درگذشتهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۱۴)، از مهم‌ترین نویسندگان بعد از جنگ جهانی دوم بود. او از اولین نسل نویسندگان لهستانی بود که بعد از به دست آوردن استقلال مجدد لهستان در سال ۱۹۱۸، ( پس از تقسمات چندبارهٔ این کشور) متولد شد. روژه‌ویچ اولین بار شعر خود را در سال ۱۹۳۸ منتشر کرد. برادر بزرگ او، یانوش، که او نیز شاعر بود، در سال ۱۹۴۴ به دلیل خدمت در جنبش مقاومت لهستان توسط گشتاپو اعدام شد. برادر کوچکترش استانیسلاو، کارگردان و فیلمنامه‌نویس برجسته‌ای شد. خود تادنوش در طول جنگ جهانی دوم، در ارتش زیرزمینی لهستان خدمت می‌کرد و از تجربه‌های این دوره برای دو جلد از کتاب‌های شعرش «چهره‌های اضطراب» (۱۹۴۷) و «دستکش قرمز» (۱۹۴۸) الهام گرفت. این مجموعه‌ها به دلیل نداشتن مشخصه‌های شعر سنتی مانند مصراع و قافیه قابل‌توجه بودند. دیگر مجموعه شعرهای او عبارتند از: «گوش نقره ای» (۱۹۵۵)، «چهرهٔ سوم» (۱۹۶۸)، «بر روی سطح و درون شعر» (۱۹۸۳) و «خروج» (۲۰۰۴).