درخت | آندره شدید

درختانی را می‌شناسم
خراشیده از تن به تن با باد
و برخی را در سر از قصه‌های نسیم
طنینی است

دیگرانی تنها و برپا
هماورد خاک خیانتکارند
و دیگرانی که به دور خانه‌ای خاکستری
گرد هم می‌آیند

درختانی را می‌شناسم
که در پای آب‌ها، خم می‌شوند
به عشق شمایل خود
و آنها که گیسوی مغرور خویش می‌افشانند
در مقابل آفتاب

درختانی را می‌شناسم
که شاهد تولدهای بسیار کهن‌اند
و ریشه‌های خویش دوچندان می‌کنند
دیگرانی می‌شناسم
که برای نوازش بالی
جان می‌سپارند

درختانی بیهوده می‌شناسم
که چیزی نیستند مگر برگ
و همگی‌شان زیاده زیسته‌اند
بر زمین انسان‌ها.

Arbres

Je sais des arbres
Striés de leur corps à corps avec les vents
Et certains dont les têtes résonnent
Des contes de la brise

D’autres solitaires et debout
Défiant le sol renégat
Et d’autres qui se ressemblent
Autour d’une maison grise

Je sais des arbres
Qui s’humilient au pied des eaux
Pour l’amour de leur image
Et ceux qui secouent d’arrogantes chevelures
À la face du soleil

Je sais des arbres
Témoins de très anciennes naissances
Et qui redoublent de racines
J’en sais d’autres qui expirent
Pour un frôlement d’aile

Je sais des arbres vains et qui ne sont
Que feuilles
Tous ils ont trop vécu
Sur la terre des hommes.