در انزوای محتوم عنوان نوشته بر پارهٔ بازمانده از كاشی شگفت‌آبی
توقع شكافتن سقف فلك هنگام نوشتن
با مداد تو می‌گويی
شباهت می‌برد به توقع اولين مردان
كه بی‌اعتنا به زيان‌های كار بر فراز آتلانتيك
چون سگان قلاده‌رهاكرده پی صاحبانشان
بر نيمكرهٔ ديگر بگردند اما به‌حتم شبيه نيست
به آرامش باد اينجا بر اين كشتزار
كه سكوت معمول ما را در پی دارد.
سال در هم می‌ريزد و زمين
منجمد در اين ريزش من به خاطر می‌آورم
ابهام پيشگويی‌های وضع هوا را همين امروز صبح
و حس می‌كنم در دو دستت هنگامی كه رها می‌کنی
انزوای محتوم بادی را كه فقط
كلاهها را به اينجا می‌آورد و احيانا چند كاغذ ــ پارهٔ كهنه را.
Beim Scherbengericht steht der Titel auf dem Stück aus wunderbar blauer Keramik
Die Erwartung mit einem Bleistift beim Aufsetzen
einen Riß in die Erde zu machen sagst du
ähnle der Erwartung der ersten Männer
über dem Atlantik die ohne Rücksicht auf Verluste
wie Hunde loszogen ihren Herrn auf der anderen
Halbkugel zu suchen Sie ähnelt sicherlich nicht
der Windstille hier auf dem Feld
Es folgt unser gewöhnliches Schweigen
Das Jahr fällt zusammen und der Boden
gefriert im Sturz Ich erinnere mich
an die Vagheit der Wettervorhersage heute morgen
und fühle an beiden Händen während du losläßt
das Scherbengericht des Winds der nur
Hüte herbringt und vielleicht ein paar alte Papiere
