به جستجوی قطره‌ی آبی بودم | پابلو نرودا

به جستجوی قطره‌ی آبی بودم

به جستجوی قطره‌ی آبی بودم،
انگبینی، خونی:
همه چیزی به سنگ بدل گشته بود،
به سنگِ محض:
اشکدانه یا قطره‌ی باران،
آب،
در دلِ سنگ فرو می‌لغزید
انگبین یا خون
فراز می‌آمد
تا جوارِ عقیق.
رود
سیلانِ تابناک خویش را
به ذرّه‌ها بدل سازد:
شراب
به جام اندر
فرو ریزد و
شعله‌ی آرام خویش را
در ساغرِ سنگ، برافروزد:
زمان بتازد
به سانِ رود گسیخته و
درختانِ سنگینِ مُرده در دلِ نجوایِ خویش را
از ریشه برکنَد،
همه چیزی به سوی صلابت درتازد
غبار و، پاییز،
کتاب‌ها و، درختان،
آب به راه خویش خواهد رفت:

وانگاه، آفتابی از سنگ
پرتوافکن خواهد شد
بر سرِ این همه سنگ.