زنای با محارم | روبر سَبَتیه

reference: http://bc01.rp-online.de/polopoly_fs/files-a-file-picture-taken-on-1.2889455.1340892242!/httpImage/1776892996.jpg_gen/derivatives/rpoPanorama_786/1776892996.jpg
شعر جهان ــ روبر سبتیه (زادهٔ ۱۷ اوت ۱۹۲۳ــ درگذشتهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۲) شاعر و نویسندهٔ فرانسوی بود. رمان‌ها، مقالات و کتاب‌های قصار و شعرهای متعددی نوشت. در سال ۱۹۷۱ به عضویت آکادمی گنکور و همچنین آکادمی مالارمه انتخاب شد. همچنین نویسنده «تاریخ شعر فرانسوی شعر قرن هفدهم» بود. از جمله آثار برجسته ‌اش می‌توان به مجموعه رمان‌های زندگی‌نامه‌ای «رومن دی اولیویه» اشاره کرد که دربارهٔ بزرگ شدن در خیابان‌های محله‌ای فقیرنشین پاریس در دههٔ ۱۹۳۰ است. او در سال ۱۹۵۵ جایزهٔ گیوم آپولینر را دریافت کرد. منتخب کوچک از اشعارش توسط شاعر آمریکایی جی. ایکس کندی با ترجمهٔ انگلیسی منتشر شده است. بارنستون در موردش می‌گوید: «یأس شاعر لبه‌های تیز دارد... اما خشونت تلخی که بر خوانندهٔ این اشعار وارد می‌شود، ریشه در شادی اولیه‌ای دارد که مانند رویا تداوم می‌یابد».

زنای با محارم

درختی را دوست می‌داشتم
و او خش‌خشِ بر‌گ‌ها را
در گوشم زمزمه می‌کرد

و من زنای با محارم را چشیدم
با برادرم درخت، در سوز باد سرد

او صدها پرنده به‌دنیا آورد
از صدها میوه‌ی غریبی که بارشان زخم بود
و با لب‌هایش بوسه‌ها نثارشان می‌کرد

دیگر نمی‌دانم که را دوست دارم
و انتظارِ که را می‌کشم

همیشه میلِ‌ طبیعت داشته‌ام
زنان از کنارم می‌گذرند مثل فصل‌ها
و من درختم و به راه خود می‌روم
در جنگل عشق غریب خویش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلمات را شما جستجو کنید، متن ها را ما پیدا میکنیم.