پدرم | تون تلگن

شعر جهان ــ پدرم / به زخم‌ها نمک پاشید / پدرم زخم‌ها را دوست داشت / آنها را هربار تازه کرد / دلخوشی‌اش، زخم‌های بزرگ‌شونده / زخم‌های پیش‌رونده، زخم‌های ویرانگر / در زیرزمین زخم‌های قدیمی و فراموش‌شده را جست / آنها را به مادر و برادرم زد / با نمک پرشان کرد و بالش‌های گاز گرفته / پدرم گفت «خوشبختی زخمی است» / من بدنبال خوشبختی‌ام / مادرم تصدیق کرد / او می‌دانست، درد ضروری‌ست.