روایی | پل آستر

روایی

زیرا آنچه روی می‌دهد هرگز روی نخواهد داد
و از آن رو که هرچه روی داده است
دوباره بی‌پایان روی‌ می‌دهد،

ما همانیم که بودیم، هرچیز
در ما دگرگون شده‌ است، اگر از
جهان بگوییم،
تنها ترک جهانِ ناگفته است.

اوایل زمستان: سیب‌های زرد هنوز
نیفتاده‌اند
از درخت عریان،
رد گوزنِ ناپیدا بر اولین برف و سپس

برفی که سر بازایستادنش نیست.
ما از هیچ چیز پشیمان نیستیم.
گویی که می‌توانستیم
در این نور بایستیم. انگار می‌توانستیم
بایستیم در سکوتِ همین
لحظهٔ

یگانه‌ی نور.