روزی می‌رسد | مارین سورسکو
شعر ترجمه ــ مارین سورسکو (زادهٔ ۲۹ فوریهٔ ۱۹۳۶ – درگذشتهٔ ۸ دسامبر ۱۹۹۶) شاعر، نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس رومانیایی بود. آثار او در بیش از ۲۰ کشور ترجمه شده‌اند و مجموع کتاب‌هایی که در خارج از کشور از او منتشر شده به ۶۰ جلد می‌رسد. سورسکو در نقاشی نیز دستی بر آتش داشت و نمایشگاه‌های هنری بسیاری را در رومانی و خارج از آن دایر می‌کرد. او پس از انقلاب ضد کمونیستی رومانی در سال ۱۹۸۹، بدون عضویت در هیچ حزب سیاسی، از نوامبر ۱۹۹۳ تا می ۱۹۹۵ وزیر فرهنگ کابینهٔ نیکلائه واکارویو بود. سورسکو که در رشتهٔ زبان‌های مدرن فارغ‌التحصیل شده بود، نخستین کتابش ــ که مجموعه‌ای از نقضیه‌گویی‌ها بود ــ را در سال ۱۹۶۴ با نام «تنها در میان شاعران» منتشر کرد که بسیار بحث‌برانگیز بود. او با انتشار ده جلد محتوای شعر و نثر، در دنیای ادبیات به‌سرعت پیشرفت کرد. سورسکو در مورد شعر خود با کنایه‌ای خاص می‌گفت: «همانطور که نمی‌توانم سیگار را به دلیل سیگار نکشیدن ترک کنم، نمی‌توانم نوشتن را نیز رها کنم زیرا استعدادی ندارم.» او اغلب ادعا می‌کرد که احساس ازخودبیگانگی می‌کند و می‌گفت: «کلمات گفتاری مرزی است. با گفتن چیزی، من نمی‌توانم بسیاری از چیزهای دیگر را بگویم». برخی از شعرهای این شاعر رومانیایی تا پایان دیکتاتوری نیکولای چائوشسکو امکان انتشار نداشتند. شناخته‌شده‌ترین آن‌ها «خانهٔ تحت نظارت» نام داشت.
روزی می‌رسد
روزی می‌رسد
که باید زیر خودمان
یک خط سیاه بکشیم
و حساب‌کتاب کنیم.
لحظه‌هایی که می‌شد شاد باشیم.
لحظه‌هایی که می‌شد زیبا باشیم.
لحظه‌هایی که می‌شد بی‌نظیر باشیم.
بارها و بارها
کوه‌ها و درخت‌ها و رودخانه‌هایی را ملاقات کردیم
[یعنی حالا کجا هستند؟ اصلا زنده‌اند؟] جمع همه‌ی این‌ها می‌شود آینده‌ای طلایی
که قبلاً زندگی‌اش کرده‌ایم.
زنی که دوستش داشتیم
به اضافه‌ی همان زن
که دوست‌مان نداشت
می‌شود صفر.
حاصل یک‌چهارم زندگی که به تحصیل گذشت
می‌شود میلیون‌ها کلمه‌ی پوشالی
که حالا از سکه افتاده‌اند.
و نهایتاً یک تقدیر
به اضافه‌ی یک تقدیر دیگر [این یکی از کجا آمد؟] می‌شود دو. [یکی را می‌نویسیم و یکی را نگه می‌داریم
کسی چه می‌داند، شاید دنیای دیگری هم در کار باشد].
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
