زندگی بی‌بازگشت
من آموخته‌ام خردمندانه زندگى كنم
پيش از حيرانى شب‌هنگام،
به آسمان بنگرم و دست دعا برآورم،
تا تشويش را از پاى درآورم.
آنگاه كه صداى خش‌خش خارها
در دره مى‌پيچد
و خوشه‌هاى زرد و سرخ‌رنگ بارانک
سر، خم مى‌كنند،
من شعرهای شادمانه مى‌سرايم
از زندگی بى‌بازگشت
بى‌بازگشت و با‌شکوه.
Я научилась просто, мудро жить,
Смотреть на небо и молиться Богу,
И долго перед вечером бродить,
Чтоб утомить ненужную тревогу.
Когда шуршат в овраге лопухи
И никнет гроздь рябины желто-красной,
Слагаю я веселые стихи
О жизни тленной, тленной и прекрасной.
