اشعاری برای صلح | پل الوار
شعر جهان ــ همهٔ رفیقان جهان، / ای دوستان، / به میز گرد من نیرزد. / چرا که زن و فرزندانم، / ای دوستان، / گردش نشسته‌اند.
اشعاری برای صلح
۱
همهٔ زنان شادمان
شوهران خود را بازیافته‌اند
شوهرانشان از شهر آفتاب باز‌می‌گردند
و گرمی با خود می‌آورند
پیش از آنکه یار خود ببوسند
خنده می‌زنند و سلام می‌گویند
۲
همهٔ رفیقان جهان،
ای دوستان،
به میز گرد من نیرزد.
چرا که زن و فرزندانم،
ای دوستان،
گردش نشسته‌اند.
۱۹۱۸ ــ از دفتر «اشعاری برای صلح»
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
