نامهٔ عاشقانه | سیلویا پلت

شعر ترجمه ــ سیلویا پلات (زادهٔ ۲۷ اکتبر ۱۹۳۲، بوستون، ماساچوست، ایالات متحده آمریکا ـ درگذشتهٔ ۱۱ فوریهٔ ۱۹۶۳، لندن، انگلستان) شاعر آمریکایی بود که شناخته‌شده‌ترین آثار او مانند شعرهای «بابا» و «بانو لازاروس» و رمان «کوزهٔ زنگ»، آشکارا احساس بیگانگی و خودتخریبی‌ای را بیان می‌کند که به شدت با تجربیات شخصی او و در نتیجه، وضعیت زنان در آمریکای اواسط قرن بیستم گره خورده است. پلات اولین شعر خود را در هشت سالگی منتشر کرد. او در بسیاری از مسابقات ادبی شرکت کرد و برنده شد. در سال ۱۹۵۱ پلات با بورس تحصیلی وارد کالج اسمیت شد و در سال ۱۹۵۲ یکی از برندگان مسابقهٔ داستانی مجله مادمازل شد. در اسمیت موفقیت‌های هنری، تحصیلی و اجتماعی قابل‌توجهی به دست آورد، اما از افسردگی شدید هم رنج می‌برد و اقدام به خودکشی کرده و در بیمارستان روانی بستری شد. او در سال ۱۹۵۵ با درجهٔ ممتاز از اسمیت فارغ‌التحصیل شد و با کمک‌هزینهٔ تحصیلی فولبرایت به کالج نیونهام در کمبریج انگلستان رفت. در سال ۱۹۵۶ با شاعر انگلیسی تد هیوز ازدواج کرد. آنها دو فرزند داشتند. این زوج در سال ۱۹۶۲ پس از رابطهٔ هیوز با زن دیگری از هم جدا شدند. در طی سال‌های ۱۹۵۷-۱۹۵۸، پلات در کالج اسمیت مربی زبان انگلیسی بود. در سال ۱۹۶۰، اندکی پس از بازگشت او به انگلستان با هیوز، اولین مجموعه شعرش با نام The Colossus منتشر شد که نقدهای خوبی دریافت کرد. رمان او، «کوزهٔ زنگ»، در سال ۱۹۶۳ با نام مستعار ویکتوریا لوکاس در لندن منتشر شد. این کتاب که به شدت زندگی‌نامه‌ای است، فروپاشی روانی و در نهایت بهبودی یک دختر جوان دانشگاهی را توصیف می‌کند و به موازات فروپاشی و بستری شدن خود پلات در بیمارستان در سال ۱۹۵۳ نوشته شده است. پلات در طول سه سال آخر خود محدودیت‌ها و قراردادهایی را که بسیاری از کارهای اولیه او را محدود کرده بود، کنار گذاشت. او با سرعت زیادی می‌نوشت و اشعاری از خودکشی و اعتراف را عیان می‌ساخت. اضطراب، سردرگمی و تردیدی که او را آزار می‌داد، به ابیاتی با قدرت و رقت فراوانی مبدل شدند که شوخ‌طبعی نافذی را نشان می‌دادند. شعر او «بابا» و چندین شعر دیگر به بررسی رابطهٔ متناقض او با پدرش، اتو پلات، که در سن هشت سالگی سیلویا درگذشته بود، می‌پردازد. در سال ۱۹۶۳، پس از این انفجار، او جان خود را گرفت.