مرغان دریایی | شارل بودلر

شعر جهان ــ ملوانان برای تفریح، اغلب مرغان دریایی را می‌گیرند / این پرندگانِ غول‌پیکرِ دریاها را که دنبال می‌کنند / مسافرانِ خسته‌ی کشتی‌ای را که روی ورطه‌های تلخ می‌لغزد. / هنوز آ‌ن‌ها را بر الوارها نگذاشته‌اند / این پادشاهانِ بی‌دست‌وپا و شرمسارِ لاجورد / بال‌های بزرگ سفیدشان را سخت رقت‌بار / مثلِ پارو بر آب می‌کِشند. / چه بی‌دست‌وپا و بی‌رمق است این مسافرِ بالدار / چه مضحک و زشت است اکنون، او که پیش از این زیبا بود. / یکی با پیپ به نوکش می‌زند / آن یکی لنگ‌لنگان راه‌رفتن‌اش را تقلید می‌کند / و به سخره می‌گیرد او را که پرواز می‌کرد. / شاعر به این شاهزادگانِ ابَرابرها می‌مانَد / توفان‌ها را تسخیر می‌کند و به پرستوها می‌خندد / او به زمین، به میانه‌ی هیاهوها تبعید شده است / و بال‌های غول‌وارش، مانعِ راه‌رفتنِ اوست.