اندوه
و اکنون تو ای اندوه تازه
چون مار بوا بسته‌ای راه نفسم را
و دریای سیاه غرش بر‌می‌آورد
آنگاه که رد بالین مرا می‌گیرد
А теперь! Ты, новое горе,
Душишь грудь мою, как удав…
И грохочет Чёрное море,
Изголовье моё разыскав.
اندوه | آنا آخماتووا
-
نرگس سنائی
- شهریور ۱۴۰۳
و اکنون تو ای اندوه تازه / چون مار بوا بسته‌ای راه نفسم را / و دریای سیاه غرش بر‌می‌آورد / آنگاه که رد بالین مرا می‌گیرد
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
