ناپدیدشدگان | هانس مگنوس انتسنزبرگر
شعر جهان ــ هانس مگنوس انتسنزبرگر (زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۲۹ – درگذشتهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲) نویسنده، شاعر، مترجم و ویراستار آلمانی بود. او همچنین با نام‌های مستعار آندریاس تالمایر، الیزابت آمبراس، لیندا کویلت و جورجیو پلیزی می‌نوشت. انتسنزبرگر به‌عنوان یکی از شخصیت‌های مؤسس ادبی جمهوری فدرال آلمان در نظر گرفته می‌شد و بیش از ۷۰ کتاب نوشت. آثار او به ۴۰ زبان مختلف ترجمه شده‌اند. او یکی از نویسندگان برجسته در گروه ۴۷ بود و بر جنبش دانشجویی آلمان غربی در سال ۱۹۶۸ تأثیر گذاشت. او برندهٔ جایزهٔ گئورگ بوشنر و Pour le Mérite و بسیاری از جوایز دیگر بود. انتسنزبرگر در بسیاری از اشعار خود با لحنی کنایه‌آمیز می‌نوشت. به‌عنوان مثال، شعر "آبی طبقهٔ متوسط" شامل انواع مختلف زندگی طبقهٔ متوسط است که عبارت "نمی‌توانیم شکایت کنیم" چندین بار تکرار شده و با "منتظر چه هستیم؟" پایان می‌یابد. در بسیاری از اشعار او مضامین ناآرامی مدنی بر سر مسائل اقتصادی و طبقاتی وجود دارد. اگرچه او در درجهٔ اول شاعر و مقاله‌نویس بود، اما در تئاتر، فیلم، اپرا، درام رادیویی، گزارش و ترجمه نیز فعالیت دستی بر آتش داشت.
ناپدیدشدگان
برای نلی زاکس
زمین نبود که آنها را بلعید، هوا بود آیا؟
به سان شن‌ها‌بی شمار بودند اما شن نشدند
بلکه هیچ شدند
و فراموش
دسته‌دسته و اغلب دست در دست
به سان دقایق، به شماره بیش از ما
اما نه یادمانی، نه ثبت‌شده در جایی
نه بر خاک نشانشان خواندنی
بلکه ناپدید
با نام‌ها و قاشق‌ها و کف پاهایشان
بر آنان تاسف نمی‌خوریم
چرا که به خاطر نمی‌آریم‌شان
آیا زاده شدند، گریختند، جان سپردند؟
کسی بر غیابشان آگاه نشد
جهان بی‌خلل است
به هم پیوسته از آنچه در آن نیست
از ناپدیدشدگان.
آنان همه‌جا هستند
بدون غایب‌ها، هیچ‌چیز وجود نمی‌داشت
بدون فراریان، هیچ‌چیز ثابت نمی‌بود
و بدون فراموش‌شدگان، هیچ‌چیز قطعی.
ناپدیدشدگان عادلند
ما نیز اینگونه از جهان محو می‌شویم
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
