چکمه‌ی قرمز گمشده | واسکو پوپا

شعر جهان ــ واسکو پوپا (زادهٔ ۲۹ ژوئن ۱۹۲۲، گربناچ، صربستان – درگذشته در ۵ ژانویهٔ ۱۹۹۱، بلگراد، یوگو) شاعر صربستانی بود که به سبک مختصر مدرنیستی می‌نوشت و سبک او بیشتر وامدار سوررئالیسم فرانسوی و سنت‌های عامیانهٔ صربی بود تا رئالیسم سوسیالیستی‌ای که پس از جنگ جهانی دوم بر ادبیات اروپای شرقی تسلط داشت. پوپا در طول جنگ جهانی دوم در قالب یک گروه پارتیزانی جنگید و قبل از اتمام تحصیلات خود در دانشگاه بلگراد (۱۹۴۹) در وین و بخارست تحصیل کرد. او به عنوان ویراستار در بلگراد مشغول به کار شد و در سال ۱۹۵۳ اولین مجموعه‌شعر بزرگ خود را به نام «کورا» منتشر کرد. از دیگر کارهای مهم او می‌توان به «میدان بدون استراحت» (۱۹۵۶)، «بهشت ثانویه» (۱۹۶۸)، «زمین راست» (۱۹۷۲)، «نمکِ گرگ» (۱۹۷۵)، و «سیب طلایی» (۱۹۵۸) و مجموعه‌ای از ادبیات عامیانهٔ صربستان اشاره کرد. مجموعه اشعار او (۱۹۴۳-۱۹۷۶)، در سال ۱۹۷۸ با مقدمه‌ای از تد هیوز شاعر بریتانیایی در سال ۱۹۷۸ به انگلیسی منتشر شد.

چکمه‌ی قرمز گمشده

 

مادرِ مادربزرگم سلطانا اورسویچ
شناور در آسمان بر ننویی چوبی
و سوار بر ابرهای باران‌زا می‌راند
با پیه‌ی گرگ و دیگر روغن‌ها
معجزه‌های کوچک و بزرگی می‌کرد

بعد از مرگش هنوز در کار زندگان
دخالت می‌کرد

او را از خاک بیرون می‌کشیدند
تا رفتارهایش را بیاموزند
و دوباره گودتر به خاکش بسپارند
آنجا بر کپل‌های سرخش دراز کشید
در تابوتی از چوب بلوط

فقط یک لنگه چکمه‌ی قرمز به پا داشت
با ردی از گِل‌های تازه
تا وقتی زنده هستم
به دنبال لنگه‌ی گمشده‌ی چکمه خواهم بود.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلمات را شما جستجو کنید، متن ها را ما پیدا میکنیم.