هایکوهای مرگ (سی هایکو از سی شاعر ژاپن)
این هایکوها از کتاب Japanese Death Poems، و بر اساس متن انگلیسی ترجمه شده‌اند. هایکوهایی که در ادامه می‌خوانید، غالباً از آخرین جملات و گزین‌گویه‌هایی‌‌اند که شاعرانشان به زبان آورده‌اند.
آتسو‌جین (مرگ: ۱۸۳۶)
زمین و فلز
به پایان می‌رسد
نفس‌هایم
ماه و موج
ادامه می‌دهند
بایسِی (مرگ: ۱۷۴۵)
جزیرهٔ ابدیت
سنگ‌پشتی
خشک می‌کند لاکش را
با اولین پرتوهای نورِ سال
بایکا (مرگ: ۱۸۴۳)
اگر که دود دیدید
خیالتان نباشد
پسماند جالیز را آتش زده‌اند
بایکوُ (مرگ: ۱۹۰۳)
فرو می‌ریزند
شکوفه‌های آلوچه
به آسمان می‌نگرم:
ماهِ تُردِ صاف
کیورای (مرگ: ۱۷۰۴)
می‌نگرم
به نوری که
کف دستم رو به خاموشی‌ست
کرم شب‌تاب
چُــها (مرگ: ۱۷۴۰)
دریای خشم‌آلود
تکه‌ای یخ را
پرتاب می‌کند
به آن‌سوی بارانداز
اِنشی (مرگ: ۱۹۰۰)
هر آنچه می‌جنبد
رو به پایان دارد
درختِ بیدِ پیچ‌در‌پیچ
فوکاکو (مرگ: ۱۷۵۳)
پوستهٔ خالیِ جیرجیرک
عریان رفتیم
آن‌گونه که آمدیم
بانزان (مرگ: ۱۷۳۰)
وداع
من نیز می‌گذرم
چنان که هر چیز دیگری
شبنمی
روی چمن
هاکوتوُ (مرگ: ۱۷۳۵)
سرده‌ها جوانه داده‌اند
و من
که منکر تن‌پروران بودم
تا دیروقت
در خواب
ایچیشی (مرگ: ۱۷۴۶)
از چه باخبر شدی؟
صدایی…
آواز خزان
ژُوا (مرگ: ۱۸۷۵)
ماه دوم سال است:
با کلاه حصیری بر سر
به خانه باز می‌گردم
کیمپوُ (مرگ: ۱۸۹۴)
امروز:
روز دیدار آخر
با کوه فوجی
کُــسُن (مرگ: ۱۹۲۰)
خواهم مرد
غروب روزی که
ختمی شکوفه می‌دهد
کُسِکی (مرگ: ۱۷۸۸)
سوگند بخور
ای کاج
که سال‌ها سبز و جوان خواهی ماند
میتُکو (مرگ: ۱۶۶۸)
حباب‌های آخرین موج
ناپدید شدند
ذهن من
خالی‌‌ست
نانْدای (مرگ: ۱۸۷۲)
از آغاز زمان
فراغ
از آنِ مردگان بوده‌ست
زندگی:
برفی
در حال آب شدن
اُتسوچی (مرگ: ۱۸۷۲)
آه
گل داوودی سفید
انسان نیز
از بهارش می‌گذرد
اُتـسوئین (مرگ: ۱۸۰۷)
پنهان
میان ریشه‌ها
از چمن می‌شنوم
آواز فاخته را
اُزوی (مرگ: ۱۷۸۳)
همچنان
متصل به جهان
آرام می‌گیرم و
شکل خویش را می‌بازم
رای‌شی (مرگ: ۱۷۹۵)
تو اما
تا به امروز
وظیفه‌ات را انجام داده‌ای
مترسک پیر
رُبون (مرگ: ۱۷۲۵)
مرغ دریا
در خواب
غوطه می‌خورد بر آب
میان مرگ و زندگی
سِیرا (مرگ: ۱۷۹۱)
قایق را به آب می‌اندازم
کفش‌ها را می‌کَنَم
ماه
در آب
سِنتُکو (مرگ: ۱۷۲۶)
مانند یخ
در کوه
که تمام سال نمی‌پاید
شیکوُ (مرگ: ۱۷۴۳)
ناپدید می‌شوم
در پنجره
برف‌های قله خواهد ماند
شُفو (مرگ: ۱۸۴۸)
اینک ماه
اینک من
و مسیری که برف پوشانده‌ست
سُفو (مرگ: ۱۸۹۱)
میهمانی ارواح
دیروز میزبان بودم و امروز
میهمان
تانتان (مرگ: ۱۷۶۱)
در یخ‌بندان پگاه
با عصایم خواهم رفت
به جستجوی کوه فوجی
اوتسو (مرگ: ۱۸۶۳)
صاحب شکوفه‌های گیلاس
اینک
غذای گیاهان
یایتسو (مرگ: ۱۸۰۷)
بهشت
گل‌ها را می‌بینم
از کلبه‌ای که در آن دراز کشیده‌ام
