اولیس | نونو ژودیس

شعر جهان ــ نونو ژودیس شاعر، مقالهنویس و رماننویس پرتغالی بود که در آوریل ۱۹۴۹ در پرتغال به دنیا آمد. او در رشتهٔ زبانشناسی رُمانس از دانشگاه لیسبون فارغالتحصیل شد. ژودیس مدرک دکترای خود را از دانشگاه جدید لیسبون که در آنجا استاد تمام بود، دریافت کرد و در سال ۱۹۸۹ پایاننامهاش را در مورد ادبیات قرون وسطی ارائه داد. او گزیدهها و نقدهای ادبی زیادی منتشر کرد و همکاری دائمی با مطبوعات داشت. شاعر پرتغالی در سال ۲۰۱۳ جایزهٔ شعر ایبرو-آمریکاییِ ملکه سوفیای اسپانیا را از میراث ملی اسپانیا و دانشگاه سالامانکا دریافت کرد. آثار او در اسپانیا، ایتالیا، ونزوئلا، انگلستان و فرانسه ترجمه شدهاند. او همچنین، در سالهای آخر عمر خود، در تئاتر آثار نویسندگانی مانند مولیر، شکسپیر و امیلی دیکنسون را ترجمه کرد. نام ژودیس به «جایزهٔ شعر شورای شهر آویرو» در پرتغال اختصاص یافتهاست. او سمت تصدی بنیاد فرهنگی خوزه ساراماگو (که در سال ۲۰۰۸ ایجاد شده بود) را نیز بر عهده داشت. ژودیس که دارای مدرک «افسر درجهٔ سانتیاگو و شمشیر» در پرتغال و «افسر هنر و ادبیات» در فرانسه بود، در ۱۷مارس ۲۰۲۴ در سن ۷۴ سالگی درگذشت.
اولیس
و چنین است که میرسم به این کرانه
که تنها مردگان در انتظار مناند
از لابلای درختان نگاهم میکنند
برگهای خشک
دستانِ پیشآمدهی آنهاست
مینشینم بر سنگ رودخانه
و گوش میسپارم به گلایههایشان
میگویم:
«هیچ چیز نمیتواند آرامتان کند».
و گریههاشان جاری میشود با آب،
در پژواک جریان رود
چرا زورق بازگشت تأخیر کردهاست؟
چه باید کرد
اینجا در این کرانه که مردگان همراه مناند؟
افق خالیست.
تنها ابری سرگردان فرامیخواندَم
با نشانی سفید
چنان که انگار میتوان سوار شد بر ابر
