سرود عارفانه‌ی همگانی | یوهان ولفگانگ فون‌گوته
شعر ترجمه ــ سرود عارفانه‌ی همگانی ــ یوهان ولفگانگ گوته: «سرود عارفانه‌ی همگانی» قطعه‌ی پایانیِ غم‌نامه‌ی فاوست، و به این اعتبار واپسین سخن و سرود گوته، خطاب به آیندگان است. زیرا گوته تنها کوتاه‌زمانی پیش از مرگ، داستان فاوست، این «مشغله‌ی سراسر زندگی» خود را به پایان رساند، و دفتر آن را در درجی بست، تا بنا بر وصیّت‌اش، بعد از مرگ او به چاپش برسانند.
سرود عارفانه‌ی همگانی
ناپایندگان همه،
نمادند و بس.
روی‌دادها در اینجا
نشان از کاستی دارند.
بااین‌همه، هم در اینجا،
کار وصف‌ناپذیر انجام گرفته است.
و جاذبه‌ی جاودان زنانه،
ما را به عروج می‌خواند.
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
