بیداری | پابلو نرودا
شعر جهان ــ پابلو نرودا: بیداری را / خواهانِ آن نورِ محبوس درون‌ام / گُل بلورین / مرا اقتدا کن: / پلک‌ها، پرده‌ی زمانِ خاکیِ بی‌پایان را / فراز می‌دارند / تا چشمان نهفته در ژرفا / چندان زلال بتابند / که روشناییِ خود را / دوباره دریابند.
بیداری
بیداری را
خواهانِ آن نورِ محبوس درون‌ام
گُل بلورین
مرا اقتدا کن:
پلک‌ها، پرده‌ی زمانِ خاکیِ بی‌پایان را
فراز می‌دارند
تا چشمان نهفته در ژرفا
چندان زلال بتابند
که روشناییِ خود را
دوباره دریابند.
از همین مترجم
از شعرهای دیگر
