خودنگاره، بدون عنوان؛ فرانچسکو کلمنته
خودنگاره، بدون عنوان؛ فرانچسکو کلمنته
فرانچسکو کلمنته. متولد ۱۹۵۲ در ناپل. بدون عنوان، خودنگاره، ۱۹۹۳. چاپ جوهرافشان دیجیتال رنگی روی کاغذ دست‌ساز. ارتفاع ۱۷/۵۸، عرض ۶۴/۸۸. گالری رابرت فونتین، میامی (آمریکا).
هنرمند تو گویی خودنگاره‌اش را در پسِ دست و پای قرمزرنگِ رقصانِ خودش که کل پیش‌زمینه‌ی تابلو را فرو گرفته، پنهان کرده است. اگر این تابلو ما را به یاد رقص کیهانی شیوا در تفکر هندی بیندازد، کمابیش به درک معنا و فرم اثر راه یافته‌ایم. هرچه پاها و دست‌های بزرگ‌نمایی‌شده در پیچ و تاب و حرکت و رقص است، حالتِ چهره اندیشناک و ساکن ترسیم شده است، تو گویی رقص دستها و پاهای درهم‌لولنده نتیجه‌ی تأملات و تصورات همین چهره‌ایست که اندیشناک و تا حدودی غمگنانه نگاه از ما می‌دزدد و فرامی‌خواندمان به تأمل در اینکه او دقیقاً به چه می‌اندیشد. فرانچسکو کلمنته یکی از اعضای ایتالیایی جنبش موسوم به فراپیشتاز است که گرایشی در هنر نئواکسپرسیونیستیست. او هرگز پیوسته در یکجا سکنا نمی‌گزیند و مدام میان ایالات متحده و ایتالیا و هند در حرکت است. تعلقِ خاطری شدید به تفکر و فرهنگ هندی دارد و سوای ویلیام بلیک، عمیقاً از کریشنا مورتی عارف هندی متأثر است و بسیاری از آثارش را در آتلیه‌اش در شهرِ مَدرَس خلق می‌کند. یکی از مضامین پربسامد آثار او شهوت و میل جنسیست، اما توجه او به مقوله‌ی شهوت، به‌ویژه در خودنگاره‌هایش، بیش از آنکه سرراستانه جنسی باشد، انگاره‌ی آمیزش کیهانی در تفکر هندی را بازمی‌تابد. کلمنته در رم معماری خواند اما همواره در عرصه‌های هنریای جز معماری فعال بود. نمی‌توان خطِ سیری مشخص در آثار او بازشناخت چراکه او همواره پیجوی فراچنگ آوردن امیال و نوسانات حقیقی درون خود است و هرگز خود را به فرمی واحد مقیّد نمی‌کند. با این همه، گرایش کلی به نقاشی فیگوراتیو، که تا حدودی واکنشیست به اکسپرسیونیسم انتزاعی و غیر فیگوراتیو، در همه‌ی آثار او مشهود است.
اشنِیبِل؛ بازِلیتس؛ پولاک؛ دورِر؛ شیله؛ کیرشنر
متن‌های دیگر از روزن
